(IV) Active in Battle - Part 3

In part 2 (1 Nov) of our theme, we completed our DO-list from Heb 12:4-7. Please note that, while I am applying the examples to help our children, it could be in same manner used for any person, young or old, who needs help in these aspects. And that, I would think, includes most of us!

2. Let’s see how a corresponding DON’T- list may look like :

2.1  don’t focus on worries and fears coming from rough circumstances and own insights etc.
      Bring them to the cross of Christ and throw them on His shoulders, where they can die in Him. 
      Don't forget to look to and focus on Jesus all the time. 
Our children also have worries and fears. Don't leave them alone in these! Help them name it, and face it, and work through it. 
Jesus is always bigger and stronger than our worries and fears, but how will they know if we don't show them the way? Take his Word and its truths, focus on them, memorize them with your children, and use them as weapons to overcome these deadly enemies. 

2.2  don’t cling to sinful behavior and comfort zones. This definitely also includes our treasured idols,
      things that are extraordinary precious to our hearts.
      View them in the light of God's Word, go to the cross, stop clinging, and let go... repent...
      Don't love anything that separates from Jesus. Love intimacy with Him more!

Our children can understand these concepts well in an early age.But they must be explained and taught. 
We must also help them to regard what they possess and love, as things that actually belong to God. He lends it to them, to look after and enjoy - but not móre than Him, who may give and take as He pleases. 
They must learn to see themselves as good stewards of these things, looking after it for Him. But when they realize that they grow too attached, they must learn to let go, to detach their heart's desire and love. 
This is a fight, to let go and let Jesus have the most important place in our lives. Don't we experience it ourselves? 
Yet we shouldn't protect them from practicing and experiencing this fight. When they've grown into adults, it will be a thousand times more difficult to start taming this wild heart which produces idols quicker than a machine could. Be careful, when you see your child totally absorbed, mentally and practically, in something, to put on these spiritual brakes with understanding and wisdom, helping him/her through this fight. You will never regret it when he comes to a phase where he could choose against peer pressure of cherished friends to rather stand alone and guard his honor and christian witness (the issue here, I choose Jesus first); 
or will he for instance let go of financial gain which could only come through dishonest means (the issue being: do I love the money more, or the honesty?); 
or when he as a believer in Jesus Christ, would not pursue an unbeliever he falls in love with, as a marriage partner, and rather trust Him to supply a godly helpmeet (the issue?: I love Jesus móre, even when it hurts badly); 
or what will the option be under persecution, if we fail these primary tests?   
Add your relevant examples, and start with your child today.    
       

2.3  don’t expect an easy walk : something like a christian picnic site or entertainment cruise or old
      age home, to passively enjoy your life without problems or strain or a fight of thoughts, faith and 
      endurance.
We set ourselves up for big disappointments and failures through our expectations. Let's be wise and thoughtful of our expectations and help our children work through theirs, and their disappointments, with the truth and with self-control. This too, should be practiced actively! 

2.4  don’t  rely on your-SELF and other people who can fail you - that will cause you get too tired or
      fainthearted for this battle. We haven’t got enough reserves and strength in ourselves for this
      spiritual war. We need the power and assistance of the Holy Spirit, which is available as we
      belong and look to Jesus.
Introduce your child to the triune God. He needs to know the real God and that is who He is : three in one, Father, Son and Holy Spirit. What a glorious God to be in union with and have a relationship with! And to be able to rely on. We need nothing more, and nothing less, as do our children.  

2.5  don’t wait for the right 'feelings' in the struggle to conquer sin and temptation to passiveness – resist even in cold blood. 
      What does 'cold blood' mean? It means to not have even the slightest feeling of warmth or willingness towards this action, to not even want to get actively involved in the battle. Thus it means that you resist in any case, even while wanting to stay passive, just hoping for the best...
How? You turn to Jesus for the will and the strength and the endurance, because you know that is the
right thing to do, and you think about your battle strategies en draw on all the knowledge and
experience you have already accumulated in the past. 
That is what we expect of our children, don't we? When we want them to obey, we don't ask whether
they 'feel' like doing it. They have to practice doing it even against what they feel like. That is a cold-
blood-action. Exactly like the son in the parable who, when the father bid him to go and work in his
vineyard, wouldn't go, yet he changed his mind, regardless of the feelings!, and went.(Math
21:28,29) 

2.6  don’t underestimate the discipline
      When the going gets tough, we can rely heavily on God and His mighty, immeasurable storehouse. Time and again we run to our rescue there, and never have I seen Him failing his faltering child. 
      Even when His hand of discipline weighs heavily on our lives, when we lay there like slain victims, He could keep us there until we learn to stop the murmuring and groaning and proud rebellion against Him. But He will come through, and that for our good as well. 
We need to remember this in the discipline of our children as well. It is GOOD for them. Let them
know and understand and experience it, and don't rob them of what is good for them. 

What is a big problem here when it comes to our children? 
We want to save them from hardships. 
We want to intervene and take their challenges on our 
shoulders and not prepare or practice them for battle. 
We even sometimes want to spoil them. Spoil means 'rotten', unusable, suitable for the rubbish bin...
Really that bad?! 
Yes, that bad. 
Please, don't spoil your children! Help them to be fighting fit against anything and everything that can
make them 'suitable for rottenness', and that brings division between them and Jesus. This is the 
ultimate purpose of discipline - to unite us more closely, intimately, with Jesus.

Let us therefore walk the way ourselves, then 
show them the way, and 
teach them how to walk the way themselves.

In conclusion: 

Paul appeals to us to think about the following matters : whatever things are true, honorable, just, pure, lovely, of good report, or worthy of praise. (Php 4:8)
Consider also Col 3:2 and 2 Thes 3:5 : Set your mind on the things that are above, not on the things that are upon the earth, and on the love of God, and on the patience of Christ. 

This practice demands exactly what the word says : practice it! Stop the thoughts that have brought you to your knees up till now, throw them out and replace them with thoughts about what is true etc. How many times have we set our thoughts 'on the patience of Christ'? Do you think a lot about it? There is no way that this comes naturally to anyone, much less to a child who is not knowledgeable , or trained, to do so. Our natural inclination is to think much more 'about the things upon the earth'.

Let me challenge you as I do with myself : cultivate an active mind to combat passivity in your thoughts and corresponding behavior, using the directives of the Bible, the sharp, two-edged Sword of the Spirit, as your tool.  And then teach your children to do the same, or help others with it.

Is there a better motivation, other than that this active fight will help myself and my children/others tremendously to come through  the challenges of life? 

I think so.
Jesus shouldn't be robbed of the magnificence of His glory in the image of Himself in me. I am, after all, His child, redeemed at such a high cost!
How sad that this normally doesn't bother us a lot. We should weep if Jesus isn't glorified in us and in our children. Instead, how many tears do we rather shed for our own sake – passively waiting to be helped and healed in our own way?

May we motivate each other to develop a deep love for these truths. 
They have got an unfailing power to introduce us more and more 
* to Jesus; and
* to a life of vibrant love for and joy in Him; and
* to a proper response to His call to follow in His footsteps, 
* not only in service to Him and to others, 
* but also, and even, in suffering, understanding that without suffering, there is and will be no glory for Him in our lives. 

We cannot pass on to the next generations what we don't have.
They need these truths as well as their applications as much as we do. So we have to gét what they need, and give it to them.

Do we have some homework to do, or not??


PS : I would love my niece, Mariëtte, to respond to this short series by telling us whát she did with her children to steer them safely through numerous land mines, showing them the way to Jesus and to submission to His ways. Tell us hów you did it, too, and what the results were.
Our younger mothers need encouragement, and the faith to know that the Bible has got every practical instruction and possibility of application to save us and our children from the perils of this age.
Send me an e-mail, if you would, and I'll paste it as a post(s), in Afrikaans or English. I will translate, if there seems to be a need.

(III) Active in Battle - Part 2

 The post of the 31st October ended with the idea that we are called to demonstrate the character and conduct of Jesus in our specific situation. So rather than filling our thoughts continuously with ourselves, we should start being preoccupied with and conscious of HIM.
We continue from there and go back to our DO-list :

1.5 DO : Struggle against sin and resist it unto the point of shedding blood!

#  What do we need strength and boldness/courage for?

We’ve got enemies out there, attempting to get us disqualified in the race! And without going into more detail now, it all boils down to our biggest enemy : sin.

#  Is passivity an option on the battlefield?

Only if we want to be eliminated, or killed when we're on the battlefield of life, yes.

Is passivity in mind and spiritual life and approach a dark danger?

Yes. An enemy that isn’t resisted, will not flee, but conquer us.
Are our children excluded from attacks of the enemy - bad and sinful thoughts? Is there an age restriction in this battle?
No.Their battles are just as fierce as ours, yet more than frequently much more lonely, if unrecognized and unaccompanied by their parents/adults.

#  So let’s memorize verse 4, and teach it to our children : 
"In your struggle against sin you have not yet resisted to the point of shedding your blood."

Does this sound like passivity? No!
Does this sound like a battlefield? Yes! 

Then let us at least commit to start being obedient to the Lord’s standard for His children of resistance in the struggle, to the point of shedding our blood, rather than passively allowing sinful thought and behavioral patterns to rule and keep us in bondage to their dominion.

#  Is this at all possible?

It is. When I look to and consider Jesus, bearing my sin on that cross, struggling in blood and resisting temptation to not drink that unbearable cup for me and paying the price for my sin.

#  Is it easy?

No. Not at all. Sin clings so closely, our text says, and our experience confirms that. Recurring thoughts and thought patterns get us in their power and we find it extremely hard to throw them out. And the longer we accommodate them, the stronger and  more persistent they become. Therefore to get rid of this intimate bond between us and our sin, and cling intimately to Jesus, a battle is demanded, on the side of Jesus and on my side. A bloody, active, willing, purposeful, mindful battle. This is a war zone, and the blood is flowing – on either side.
"I am not above my Master!", Joni Eareckson  Tada says. Nor are we. Therefore we shall join Him in this battle, and teach our children that this is how it is. This is normal for us as God's children. 

It therefore also demands of us to cooperate with Him. 

1.6 DO submit to ‘the discipline of the Lord’, as His true, grateful, legitimate children.

“And have you forgotten the exhortation that addresses you as sons/daughters? "My son/daughter, do not regard lightly the discipline of the Lord, nor be weary when reproved by him.  For the Lord disciplines the one he loves, and chastises every son/daughter whom he receives. It is for discipline that you have to endure. God is treating you as sons/daughters. For what son/daughter is there whom his father does not discipline? If we are left without discipline, in which all have participated, then you are illegitimate children and not sons/daughters." (Heb 12:5-8)

What do we do when we start wondering what our struggles and challenges are all about? Whether there is any sense in it, any purpose?

#  We look to Jesus who is with us in the struggle, who knows a fight unto death and takes the lead, decides on the next step and expects of us to submit to Him. Isn't that exactly what we expect from our children? Untrained and undisciplined as they are, don't we enter with them in the danger and hardships and show them the way and teach them to learn from us?

So when Jesus enters into our battles with us and uses it to our benefit, teaching us the disciplines we need to become skillful, well trained and obedient soldiers, shall we rebel? Or should we submit?

#  We must submit as a child, to the discipline of his Father.
We CAN – just.
And we mustn't forget, but remind ourselves, that this is GOOD for us. (Don't we remind our children of that frequently? If not, now is a good time to start!) Just like them, we nééd to practice endurance and we nééd this discipline. Verse 7 says:  “It is for discipline that you have to endure. God is treating you as sons/daughters.”

Now that’s a wonderful gleam of light!
God helps us, forces us, through the obstacles in this endurance race to start doing the right thing and be obedient and do His will!
Why?
Because He cares about us as His ówn children, and not someone else's (illegitimate children, as the text says.)

#  When we don't resist Him, but submit to the discipline procedure, we find out what our children should find out when we discipline them : we can start to

• resist our evil desires (of passivity) : procrastination, apathy and hiding behind excuses, and
• embrace the demands of God’s calling to a cold-blooded fight against our spiritual, mental and psychical enemies.

God is really taking to task His call on our lives to sanctification  and godliness, isn't He?
(Do you take your child's spiritual welfare to task with the same zeal?)

Does God have the same dealings and intentions with our children?
I believe so, if saving grace also reaches their lives. So to lead them in understanding these principles, is one of our greatest privileges, and responsibilities. Let's not be slack or delay, or react passively.

Life doesn't wait for us to bring its challenges and battles. We must be prepared, or be preparing.
And children don't wait for us to grow up!


(To be continued...)

(II) Active in Battle - Part 1

We need to understand the essence of passivity, as explained in a previous post. (Passive in battle, 21st July)
Why? 
So that we can practice ourselves first, and then our children, or others who need help, to use our thoughts and all our faculties constructively, according to the principles of Gods Word.

Let’s be practical and try for example Heb 12: 1-8:

:1  Therefore, since we are surrounded by so great a cloud of witnesses, let us also lay aside every weight, and sin which clings so closely, and let us run with endurance the race that is set before us,

:2  looking to Jesus, the founder and perfecter of our faith, who for the joy that was set before Him endured the cross, despising the shame, and is seated at the right hand of the throne of God.

:3  Consider Him who endured from sinners such hostility against Himself, so that you may not grow weary or fainthearted.

:4  In your struggle against sin you have not yet resisted to the point of shedding your blood.

Let’s write down all the exhortations/commands (DO-this, DON’T DO this) in a list and start practicing/obeying them.

1. DO’s

1.1 Lay aside every weight

#  What weighs me/my child down?

An honest, intelligent and prayerful search is needed here. List them all.

#  Why does each of these listed items weigh me/my child down? Is it for example a sin? a wound/sorrow? a temptation? affliction?, etc? This determines whether I should repent, resist, accept, be comforted etc.

#  Where do I lay these weights aside?

At the cross, where Jesus bore each one of these things for me and freed me up to be occupied with Him and his course, where the race mentioned next, has to be run.

1.2 In like manner lay aside every (known) sin that clings so closely

#  What does that mean?

Face my sin, admit it as sin, repent of it and stop doing it in the power of the Holy Spirit. This is possible through the crucified and resurrected Savior.

#  What does repentance mean?
"The Lexicon says the Latin word has the thought 'to recover one's senses' and come to a 'right understanding'. So repentance describes on the one hand first a 'change of mind', to be accompanied by a change of heart." ** : 
This is exactly what my child too, needs to understand and face and work on. I need to explain to him/her : What you did here, is wrong because it is sin, according to Gods standards. Your sin and my sin are equally bad and evil before God, therefore we must change our thinking about wanting to do it. So let us ask Jesus to help us to change our thoughts about it and help us to not do it again. In this way we ask Him to clean our hearts/lives and give us a new way of conduct/behaving ourselves.
  

One of the most relevant and practical definitions of repentance I’ve ever come across, I found in the vibrant, intelligent and challenging story of Rosaria :

 “How could I and everyone that I knew and loved be in sin? In this crucible of confusion, I learned something important. I learned the first rule of repentance: that repentance requires greater intimacy with God than with our sin… (emphasis added) Repentance requires that we draw near to Jesus, no matter what. And sometimes we all have to crawl there on our hands and knees. Repentance is an intimate affair. And for many of us, intimacy with anything is a terrifying prospect.” *** 

No wonder  we learn from verse 4 the following : we haven't come close to the point of shedding our blood in an attempt to change our minds and hearts!  

1.3 Run with endurance the race that is set before you

#  What! An endurance-race?? 
"That’s not what I signed up for!”, you may say.

 Jesus endured the cross, and the shame, and the hostility of sinners against Himself.
 In an intimate relationship with Him, that is exáctly what we have signed up for. We signed up for following in His footsteps, remember? That implies similar obstacles in the race for us : a cross, self-denial, shame, hostility, adversity...oh my! We forgot to count this cost, and to teach this to our children! 

#  Why?

Because we tend to ignore these facts in our own race and prefer believing in and waiting for fairy tales to come true : after the temporary battle was won, they lived happily ever after...
No. I must help my child to understand this is not easy. It is a struggle, a fight. But we are going to fight this good fight and win this enemy. We are going to consider what thoughts are underlying this behavior, so that we can throw them out.

We want to disconnect ourselves from these bad thoughts which lead us to do these sinful things, so that we can be connected much more closely with Jesus. 

This  brings us to our next DO

1.4 Look to Jesus…consider Him

#  Where is He now?

 Having reached the joy that was set before Him, He is now ‘seated at the right hand of the throne of God'!
What a destiny!

#  Why should we look to and consider Him?

So that we may not grow weary or fainthearted.

#  When we get weary/fainthearted : what do we do? What should we do?
Get absorbed in self-examination? in self-pity? in a search for excuses? or for other people?  

No. If these could have helped, it would have, long ago, as we have been trying them for ages already, haven’t we?

Instead of being self-absorbed, we must actively start focusing on Jesus and what He has done for and expects of us. We should just keep on looking at Him, until His loveliness penetrates our being and we want to be nowhere else but with Him, like Him…

Can we present Him like this to our children?

Can we talk about Him for 5 minutes straight? Tell our children how extremely lovely He is, how lovable and adorable and desirable and worthy of everything? Can we give our children a true, Biblical picture of  the real Jesus? Not if we don't know Him like that ourselves!

#  He shows us HOW. 
Only in keeping our gaze on Jesus, watching Him closely, we can see what He did in the face of adversity. Thén we can follow His example - actively.

Think of it : I am CALLED to DEMONSTRATE something of Jesus, my Savior – not to demonstrate my own hopelessness AS IF  this calling is of no relevance until I ‘feel better’. At least I know there is hope in Jesus, even if I can't see it at the moment!. Shouldn't I then rather demonstrate that hope in Him? Yes, if I believe in the truth of it.

This calling should be my motivation in my endeavors to stop preoccupation with and consciousness of SELF, and start being preoccupied with and conscious of HIM.

He is worth it, isn’t He?

And to us, this is a profoundly elevated position to which we have probably never given much or any thought. 

**     Jessie Penn Lewis : "The Battle for the Mind", p 7/8
***    Rosaria Champagne Butterfield : The Secret Thoughts of an Unlikely Convert, p 21/22


(To be continued...)

Help! My kind is oneerlik!

Hierdie is deel van 'n briefie wat ek vir 'n paar ma's gestuur het na aanleiding van die probleem van oneerlikheid by kinders. Kinders wat steel/leuens vertel/manipulerend is, is nie aan ons onbekend nie. Trouens, dit sluit ons almal sekerlik in, as ons ons eie harte leer ken en die manifestasie van dieselfde sondige natuur sien in die lewens van ons kinders. 

 Miskien kry julle van die beginsels nodig, nie net vir julself nie, maar ook vir ander wat praktiese raad soek.

Ek gee die hoofgedagtes,  die Skrifgedeeltes moet 'n mens eers biddend deurwerk en aanvul. Dan moet jy die Heilige Gees vra om jou te help om dit baie prakties te kan toepas op die besondere kind se vlak en omstandighede.

Heel eeste is dit belangrik om te verstaan hoe God hierdie sake beoordeel, anders kan ouers nie die nodige dringendheid en geestelike motivering kry om daadwerklik daarteen op te tree in die krag en in die Naam van die Here Jesus nie.

1.  STEEL = heb-sug =  'n sug om meer en meer te wil hê.

                    *Wat sê God daarvan? 

OT : Ex 20:15, Lev 19:11-13a, Luk 12:15&21 en 33&34         

Gedeeltes uit die NT soos Ef 4:28, 2 Thes 3:10 en Luk 19:8-10 kan help. 

                   *Hoe kan ons die beginsels van hierdie Skrifuitsprake prakties toepas? 

Dit lyk vir my ons kan hieruit 'n skema saamstel wat min of meer so lyk:

Werk → Eet → Gee → Teruggee/Restitusie (die pyltjies beteken : die een lei na die ander)

Dit is natuurlik nie so maklik uitvoerbaar met 'n kind nie, maar kom ons probeer. 

a.  'n Mens kan begin deur bv sekere reëlings in die huis te hê waardeur die kinders leer om enersyds sekere dinge in die huis 'verniet' te doen en andersyds vir sekere goed te werk en nie alles net verniet te kry nie. 

  Sekere take word natuurlik bloot gedoen vir die voorreg om deel te wees van die gesin, bv alle skottelgoed wat jy vuilmaak, plaas jy self in die skottelgoedwasser/wasbak; klere hoort of in die kas, of in die wasgoedmandjie; jy help mamma om inkopies uit die kar in die huis in te dra, en jy leer wat die Prediker bedoel as hy sê : "Doen wat jou hand vind om te doen", maw jy help met algemene opruiming en leefbaar-maak van die beweegruimtes sodat almal gelukkig saam kan leef; ens. 

b. Straf vir geen samewerking in hierdie verband nie, is die wegneem van voorregte of wat die ouers ookal toepaslik vind. Daarbenewens geld die bogenoemde skema, bv : "Ek sien jy't nie jou vuil klere versorg nie - geen kos voordat jy jou werkies afgehandel het nie. Hier staan jou kos en wag vir jou. Gaan maak eers klaar, dan kom eet jy." (Die beginsel is 2 Thes 3:10 : Wie nie werk nie, mag nie eet nie.)

c. Ander take kan beloning verdien (in verhouding), sodat alles nie net sonder inspanning kom en daar geen werks- en waarde-etiek kan ontwikkel nie. Daarvan word 'n tiende opsy gesit om vir die Here se saak te leer gee.

d. Of : Ek het uitgevind jy het dit en dit gevat/gesteel, wat nie aan jou behoort nie. Ek gaan vir jou hierdie en hierdie werk gee om te doen, sodat jy dit kan teruggee.... OF Wat se werk gaan jy doen, sodat jy dit kan teruggee...? ; Wat gaan jy verder (as restitusie) gee van jou besittings wat vir jou kosbaar is? (Die teruggee kan selfs meer/dubbel wees van wat gesteel is. Dit moet seer maak/aan die lyf gevoel word, anders kan die seer wat die stelery veroorsaak het, nie ingesien en 'gevoel' word nie.)

'n Goue reël met kinders is ook dat jy nie toelaat dat hulle enige 'geskenke' van enigeen soos skoolmaats of ander grootmense ontvang waaroor jy nie kennis en beheer het nie. Maw verjaardag- of kersgeskenke en iets van ouma/oupa of tannie/oom, is gekontroleerde en aanvaarbare geskenke wat by jou as ouer verbykom en goedgekeur word. 

My kinders moes - met 'n swaar gemoed! - selfs 'n uitveër of oënskynlik onbenullige besitting, en definitief geld en waardevolle items, gaan teruggee by die skool. 

Hoekom?

So leer hulle om nie omkoopbaar te wees nie, en natuurlik om nie iets uit iemand te manipuleer nie, en om nie morele verpligtinge teenoor iemand te ontwikkel nie. 

Jy verduidelik dan: "Daardie kind se mamma en pappa het dit nie vir hom gegee om weg te gee nie, en as hulle dit graag vir jou wil gee, moet hulle eers met jou mamma/pappa kom praat daaroor. Dan weet ons dit dra hulle goedkeuring ook weg."

2.  JOK = bedrieg ander, om eie wil en begeertes te voed.

                * Wat sê God daarvan? 

Ps 101:7, Spr 19:5, Openb 21:27 & 22:15, selfs 1Thes 4:6&8 in ander konteks, verduidelik ook hoe God voel oor bedrog van 'n broer; Kol 3:9&10; Rom 9:1,Ef4:25

                

                * Hoe moet dit hanteer word? 

Baie van bogenoemde geld ook hier - in verhouding tot die omstandighede, moet straf wat voelbaar en pynlik is, uitgedeel word, terwyl die terugkeer na die waarheid groot beloning/waardering moet kry - nie in GOED/DINGE nie, maar in herstelde verhoudinge en vreugde en gesamentlike feesviering wat die kind so kan verstaan (bv ons braai marshmellows by kerslig saam, of hou speletjiesaand saam of lê en sterrekyk saam of iets wat almal saam geniet - vgl die beginsel in 1 Joh 1:6&7)
Die rede/wortel van die leuens moet gesoek word en in die lig van die waarheid hanteer word. Die kind moet gehelp word om bewustelik en eksplisiet daarvan afstand te doen en dit met die teenoorgestelde, nl met die ooreenstemmende waarheid, te vervang. (Ons vat niks in ons huis wat van die duiwel af  kom nie. Hy is die vader van die leuen - Joh 8:44. Ons vat net wat van die Heilige Gees af kom - Joh 16:13, en wat die Here Jesus vir ons wil wees - Joh 14:6.)

3. MANIPULASIE = ook maar bedrog/werk met valsheid en skynheiligheid : dit hou iets anders as die waarheid voor om iemand anders te dwing om te doen wat jy wil hê.

Dis nodig om die waarheid agter die manipulatiewe gedrag te onderskei, en dan daarmee te werk, eerder as om toe te laat om gemanipuleer te word. (Dogtertjies, veral, is baie goed daarmee om met hul oulikheid en aanvalligheid te manipuleer, veral ook hul pa's! Dan word hulle 'n 'liewe heksie'... en verfyn dit tot 'n kuns namate hulle volwasse word. Sulke manipulatiewe lewensmaats bring groot huweliksprobleme en geen godvrugtigheid - Engels godliness - voort nie!) 

In my werk met vrouens het ek gevind dat die Here 'n mens 'n fyn aanvoeling leer vir manipulasie, en dat jy onder geen omstandighede daaraan moet toegee as jy die heil van daardie persoon op die hart dra nie. Dis baie belangrik vir ouers ook. Bv :
"Ek is so lief vir mamma....Ek wil daardie pop hê..../ My maag pyn....ek wil nie kerk toe gaan nie..." Oorvereenvoudigde voorbeelde om die sáák te illustreer. Wat nou gemaak?
"Ek hoor wat jy sê en ek dink dis ....(wat die waarheid ook al mag wees)... hoekom jy so sê. Wat dink jy?..." En kyk of jy jou kind kan begelei om by die waarheid agter sy manipulatiewe gedrag uit te kom.
"Omdat ek weet wat die beste vir jou is, gaan ek nou besluit om....." 

Ouers wat manipuleerbaar is deur hulle kinders, word oorgegee aan die wil-lekeur van hul kinders en is nie in die posisie wat God aan hulle toegeken het en van hulle verwag nie. 'n Mens is die god van sy eie lewe en moet geleer word om daardie troon prys te gee aan hoër gesag, wat uiteindelik die gesag van God moet wees, sodat Hy alleen daardie troon kan toeëien en oor daardie lewe kan heers.

4. 'n Paar ALGEMENE BEGINSELS:  

                                               
                                                   4.1 BEDERF = verrot; sleg word/maak. 

Hou op bederf! 

Het ek dit gesê? Hou op bederf!

Het ek dit hard genoeg gesê? HOU OP BEDERF!

Dit mag nodig wees dat ouers 'n slag deur Spreuke gaan en kyk in watter opsigte is hulle nie gehoorsaam aan die opvoedings-voorskrifte daarin nie. So kan hulle agterkom waar en hoe hulle hul kind bederf, wat hulle moet bely en dadelik moet begin regstel.

ASSEBLIEF - verstaan tog as dit van toepassing is op jou : bederf  berei jou kind voor vir die verderf. Moet dit nie doen nie.
Begelei hom/haar na Jesus toe!

                                               

                                                  4.2 Dwing reëls konsekwent af. (Maak min maar noodsaaklike reëls) en kry 'n kontrole-sisteem in plek daarvoor.

                                                  4.3 Straf moet konsekwent en liefdevol en begeleidend wees. 

Die kind moet verstaan dat dit die Here is wat hom regeer deur sy ouers, en dat ongehoorsaamheid aan die ouers eintlik ongehoorsaamheid aan Hom is. En as die Here vind dat die ouers nie goeie verteenwoordigers van Sy gesag oor die kind is nie, mag God direk ingryp, en dan gaan dit gewoonlik baie moeiliker met die kind as wanneer die ouers met hom werk! - en dit moet die ouers veral, goed begryp en tot verantwoordelike optrede teenoor hul kinders maan.

                                                   4.4  Begrip vir die oortreding en belydenis en herstelde verhoudinge moet die saak elke keer afhandel.

                                                   4.5 Bid vir en saam met jou kind. Laat hom/haar swem en leef en veilig voel in jou gebede.

 Spr 14:26 bly maar waar! : Wie die Here dien, het daarin 'n veilige toevlug, en ook sy kinders vind daar skuiling.   

Ek hoop dit kan vir iemand in jul lewe help. Laat weet as ek myself nie duidelik genoeg en prakties genoeg uitgedruk het nie. Baie van die dinge  weet 'n mens, maar die probleem kom telkens by die praktiese toepassing. Die mate waarin ouers/die ma wat die meeste van haar tyd met die kinders besig is, daarin slaag om dit reg te kry, bepaal of sy haar kind kan oefen op die weg waarop hy moet gaan, sodat hy ook as hy groot is, nie daarvan afwyk nie.. (Spr 22:6)

Sterkte en seën met die groot opvoedingstake!

   

Padkaart nommer 2

Hier is die oorspronklike kaart waarvandaan Mariëtte haar kaart afgeteken het, met hierdie briefie daarby :

Liewe Alta,

Ek het vandag weer geleer dat ek die Heilige Gees moet vertrou om goed te onthou. Die Here wat ons gemaak het weet dat hoe ouer ons word, ons meer gaan vergeet en dat ons Hom nodig het om Sy werk te onthou. Die Engelse sê dit so mooi: to bring it to rememberance. 

Ek het die oorspronklike boek op die internet gaan soek waar die kaart in was en glo my, as jy teen meer as 7000 boeke van Pilgrim's Progress moet gaan soek en jy kan nie eers onthou hoe die buiteblad gelyk het nie, omdat dit al meer as 10 jaar gelede was, kan die 'onthou' net van die Here af kom. Ongelukkig moet ek dit in 2 dele scan, my scanner is nie groot genoeg om die hele kaart op een bladsy te kry nie en op die manier kan 'n mens mooier sien wat aangaan. 

Al die eer aan die Here!

Liefde, 

M

Nou toe, wie gaan vir ons 'n Afrikaanse enetjie aanstuur? 

En laat weet hoe dit langs die pad gaan.

 

Soos my skoondogter wat op my navraag o.a. rapporteer : 

"Ek kan nie nou meer woordeliks onthou, of die hele gesprek onthou nie, maar die meisies was in die stad Ydelheid en Anel het Leanie probeer oortuig om saam met haar na die Hemelstad te gaan. Maar Leanie sê daars nie so 'n stad nie en dis baie lekker in Ydelheid... Anel verduidelik toe net hoe sleg dit is in Ydelheid en dat sy liewer gou moet besluit om daar uit te kom, anders sal sy nooit in die Hemelstad kan kom nie..."

Ek onthou ook hoe twee van my ander kleinkinders vroeër op dieselfde ouderdom (ongeveer 4 en 6 jr onderskeidelik) gespeel het, toe Shaun op 'n stadium vir Lenay diep ongelukkig maak. Sy kyk hom so nadenkend aan en merk sonder skroom op : 

"Oooo, dit lyk my daardie sondelas daar op jou rug pla jou darem baie vandag  ...!"  

'n Geseënde pelgrimsreis vir julle elkeen!

En mag ons mekaar dikwels daar aan die voet van die kruis ontmoet, waar ons ontslae kan raak van die swaar laste op ons rug.

'n Padkaart vir Padkos

Mariëtte skryf op 3 Oktober as kommentaar op JV se vraag, “Is hier mammas wat Klein Pelgrim lees vir hulle kinders? Van watter ouderdom af het julle begin?” : 

“Jy kan al klein begin met die kinders en dit op jou eie manier vir hulle vereenvoudig. 
Toe my kinders klein was, het ek op die oulikste Engelse boek van Pilgrims Progress afgekom wat heeltemal uit druk is. Ek het dit by ons vorige kerk in die biblioteek gekry en in die boek het hulle 'n padkaart van die storie in die middel gesit. Ek het die kaart op my skewe stokmannetjies gereproduseer vir hulle en vir my Sondagskoolklas en dit was 'n groot 'hit'. Ek kan nie teken om my lewe te red nie, maar dit het die kinders glad nie gepla nie. Ek dink die boek is so ‘real’ dat 'n mens op enige gegewe dag presies weet waar jy as pelgrim in jou eie lewe is. En soos wat jy dit in jou eie lewe ervaar, sal jy daardie kennis vir jou kinders kan oordra. 
Bv. my liewe meisiekind kon soms so moedeloos word oor dinge. Met die kaart in ons huis was my vraag gewoonlik waar op die padkaart is sy met haar moedeloosheid. En dan kon sy gou uitwys sy is by die 'castle of despair.' En hoe kom jy uit die 'castle of despair?' Die beloftes van God wat die sleutel is om uit die kasteel te kom. En dan het sy na beloftes van God gaan soek wat haar wapens was om die spesifieke situasie te hanteer. 
Soms as ek oor goed moedeloos voel is dit vir my te wonderlik om te sien hoe my kinders my ‘accountable’ hou en terug verwys na die padkaart. 
Ek hoop ek kan 'n foto aanheg om vir julle te wys wat ek gedoen het.” 

Intussen het sy die kaart vir my met e-pos gestuur :  "Hier is die foto van die kaart. Dis werklik primitief en was net met inkleurpotlode gedoen wat ek sommer by die kinders geleen het, maar mense wat 'n bietjie kuns-sin het, kan 'n pragtige een illustreer. Gelukkig hoef ons nie 'n Rembrandt te wees voor die Here ons kan gebruik nie, né!"

Ek plaas dit hier, met al die Afrikaanse name soos wat dit in Klein Pelgrim verskyn, onderaan.

City of Destruction = Die stad Verwoesting

Slough of Despond = Moedeloosmoeras

Morality Village = Wêreldwys se Dorpie (Goeie-Gedrag of Goeie-Werke)

Wicket Gate = Die Nou Poort

Beelzebub’s Castle =  Die Vyand se Kasteel

House of the Interpreter = Huis van die Uitlêer

Wall of Salvation = Muur van Redding

Pleasant Arbor = Rusplek onder die Bome

House Beautiful = Paleis Pragtig

Valley of Humiliation = Vallei van Vernedering

Deep Ditch = Diep Afgrond

Bog = Modder-moeras

Valley of the Shadow of Death = Die Donker Doodsvallei

Wilderness = Woestyn

Vanity Fair = Die Stad Ydelheid

Pleasant Meadow = Die Vallei van Vrede

Green Meadow = Die Sypad Weiveld

Doubting Castle = Kasteel Twyfel

Delectable Mountains = Die Lieflike Leersame Berge

Beulah Land = Die Betowerde Grond

Ek vertrou dit gaan al ons entoesiastiese mamma’s en ouma’s help en aanspoor om vroeër as later te begin met Klein Pelgrim se Reis. En saam met hulle almal sê ek baie dankie, Mariëtte, dat jy dit met ons deel! 

Iewers gaan ons iemand hê wat, glo ek, hierdie kaart in Afrikaans gaan teken en afneem en vir my stuur, sodat ek dit ook kan plaas. Dan kan daardie kaart in elke huis pryk om ons saam met ons kinders aan te moedig om nie langs die pad te bly lê as ons struikel nie. 

Of in die woorde van Josef aan sy broers in Gen 45:24 : Moenie langs die pad bang word en begin twyfel nie!

Dit is net moontlik, soos wat Klein Pelgrim voortdurend uitvind, as ons Heb 12:3 in ons harte en denke bewaar :

Hou Jesus voor oë, wat so 'n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. DAN sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie.

God en TYD

Therese vra na die vorige bespreking oor lang tydperke, die volgende :
Ek het wel 'n vraag oor die Skrif wat sê een dag is vir God soos 'n duisend jaar en 'n duisend jaar soos een dag. Kan dit nie beteken dat God wel oor 'n langer tydperk kon geskep het nie?

Hierdie is 'n legitieme vraag in terme van die wydverspreide aanvaarding in die Christendom onder leiers en leke, van lang tydperke wat met die skepping geïmpliseer is. Vandaar ontstaan die terme ‘teïstiese evolusioniste’ (mense wat tegelyk in God en in evolusie glo) en ‘progressiewe kreasioniste’ (mense wat in die skepping glo maar nie op 'n ‘outydse’ manier nie, eerder op 'n sogenaamd progressiewe/ontwikkelde wyse.)
Dit is gevolglik nodig dat elke Bybel-gelowige hom- of haarself verantwoord oor hul eie posisie, aangesien ons hier te make het met kompromieë tussen evolusie en skepping (iets wat vir konsekwente evolusioniste self onlogies en ondenkbaar voorkom.)
Daar het mettertyd 'n huwelik tot stand gekom tussen wetenskap en godsdiens, ook by name die Christelike godsdiens, agv die geloof dat die Bybel nie 'n ‘wetenskaplike handboek’ is nie en dus deur die wetenskaplike kennis van die dag aangevul moet word vir 'n beter verstaan van die werklikheid. Waar die bevindings en interpretasies tussen dié twee bronne dan oënskynlik verskil, het ‘die wetenskap’ stelselmatig voorkeur begin verkry bo die Bybel.
Die rede?
Die wetenskap verklaar verskynsels met sy 'onomstootlike wetenskaplike teorieë en bewyse’. Dit word aanvaar as genoegsame grond om Bybelse uitsprake te hersien, te korrigeer of te her-interpreteer. Die veronderstelling van so 'n benadering is dat die Bybelskrywers nie genoegsame wetenskaplike kennis gehad het nie en dat die Bybel  nie ten volle geïnspireer is deur die Heilige, Alwetende Gees van God nie.
Die gevolg?
Die aanname ontwikkel dat die WETENSKAP onfeilbaar is, terwyl die Bybel as Woord van God wel feilbaar is.

Dat die mens in sy natuurlike staat en met eie wysheid tot so 'n konklusie kan kom, is nie moeilik om te verstaan nie.
Dat die mens wat as Bybel-gelowige verander is en deur die Heilige Gees ook in sy denke en begrip van God vernuwe is, hierby aanklank vind, raak vir die meeste van ons mense in die geloofsgemeenskap problematies. Waar lê die waarheid nou?
Wie moet ek glo, en waarom? As wat vandag allerweë as 'wetenskaplike sekerheid' aanvaar word, more waarskynlik as uitgediende teorieë gaan geld in die lig van nuwe navorsing, volgens die bekende verloop van wetenskaplike geskiedenis, watter waarborge is daar vir vloeibare wetenskaplike kennis of bewyse? Hoe kan ek my kinders met sekerheid lei in so 'n verwarrende situasie?
As Genesis 1 se uitsprake her-interpreteer moet word, wat dan van die res van die Bybel?

Die teks waarna in ons vraag verwys word, staan in 2 Pet 3:8.
Let op na twee sake in hierdie argument :  

1. Net een helfte van die teks word in hierdie vraag se veronderstelde argument gebruik :
“'n Dag is vir God SOOS 'n duisend jaar.” ('n Regte, letterlike dag en 'n regte, letterlike duisend jaar word hier met mekaar vergelyk. Die teks sê NIE 'n dag IS 'n duisend jaar nie, maar SOOS 'n duisend jaar vir God.)

Maar die omgekeerde is net so waar van Hom : “'n Duisend jaar is SOOS 'n dag vir God.”

Vir diegene wat hier 'n dag wil gelykstel met 'n duisend jaar, moet die teenoorgestelde dus ook geld : 'n duisend jaar sou dan ook gelykgestel moes word aan 'n dag. Die een stelling kanselleer logies die ander een uit, of veronderstel die ander een logies.
Dit herinner ook aan die uitspraak in Ps 90:4: "'n Duisend jaar is vir U soos gister, of soos een enkele wagbeurt (= 4 ure) in die nag."
Maar onthou nou, dis nie 'n stelling nie, dis net 'n vergelyking.
Met die oog waarop?
Om aan ons te verduidelik dat God nie beperk of beïnvloed word deur natuurlike prosesse in die TYD soos ons nie. Hy is met die SAAK, met Sy soewereine plan, besig en voer dit uit, ongeag van hoe ons dit in die tyd beleef of daaroor voel. Sy plan het hier te make met die redding van mense (HER-SKEPPING) en nie met die oorspronklike SKEPPING nie.

2. Die KONTEKS van hierdie bekende uitspraak van Petrus word normaalweg nie bereken wanneer dit aangehaal word nie. Dit is naamlik  NIE die skepping nie, maar wel die wederkoms van Christus, en wie dan daarvoor gereed gaan wees, waaroor dit hier gaan.

In dié betrokke konteks sê Petrus dus dat God (wat ons weet ewig is) buitekant TYD staan. Wat vir ons voel  soos 'n dag (kort TYD) of soos 'n duisend jaar (lang TYD), watter kant toe ook al, het nie betrekking op God nie en is niks vir Hom nie. Of dit dus kort of lank voel vir ons, ons moet die TYD wat ons wel het, kort of lank, UITKOOP om gereed te wees vir Sy koms en nie die heerlikheid van 'n ewigheid in Sy lieflike teenwoordigheid misloop nie!

Interessant genoeg was die omgekeerde probleem in die vroeër kerkgeskiedenis teenwoordig, nl dat mense gesê het hulle kan nie glo God het so LANK geneem soos 6 dae om alles te skep nie!
Let op Martin Luther se antwoord vir hulle, en ek vertaal vry :
“As Moses skryf dat God in ses dae die hemel en aarde en alles daarin geskape het, laat hierdie periode dan toe om steeds ses dae te wees. Moenie probeer om argumente te ontwikkel waarvolgens ses dae dan een dag word nie. Maar as jy nie kan verstaan hoe dit in sés dae moes gedoen word nie, gee dan ten minste vir die Heilige Gees die eer om meer geleerd te wees as jy. Want jy moet met die Skrif omgaan op so 'n wyse, dat jy onthou God sê Self wat geskryf moet word. En aangesien God Self aan die woord is, pas dit jou nie om Sy woord willekeurig te draai in die rigting waarin jy dit graag wil stuur nie.” (‘Six days or millions of years?’  deur Ken Ham, p 11) * 

Om dus Therese se vraag te beantwoord :

Vir God is NIKS onmoontlik nie. (Luk 1:37)
Natuurlik KON Hy oor 'n langer/baie lang tydperk skep – net soos wat Hy oor 'n korter tydperk/binne 'n oomblik kon skep.
Waarom (so lank soos) ses dae, soos ons dit ken?
Die antwoord vind ons in Ex 20:11, as basis van die vierde gebod : In ses dae het God die hemel en aarde en alles daarop gemaak, en op die sewende dag gerus, en daardie dag geheilig en geseën… Sodoende vind 'n 7-dag week sy oorsprong en betekenis in die Woord van God en die skepping.
Ons week word volgens hierdie prinsipe / vergelyking bepaal en bevestig en tot op hierdie dag draai die lewe van die mensdom om 'n 7-dag week.
God het ses letterlike dae gewerk en toe een letterlike dag gerus, as voorbeeld vir die mens om na te volg – nie ses duisend of ses miljoen jare as verteenwoordigend van ses dae nie. Was dit wel sulke lang ‘dae’, hoe sou ons dit kon navolg? Wat se soort ‘week’ sou ons dan hê? Wat sou die implikasie wees vir Adam, wat op ‘Dag’ 6 geskape is, geleef het deur ‘Dag’ 7 en daarna soveel ‘dae’ geleef het soos wat daar in 930 jaar is? (sien Gen 5:5)
Hoe lank sou Jesus in die graf wees volgens hierdie model – 3000 jaar?

Maak dit regtig saak wat ons glo oor die tydperk van die skepping?
Ek glo so, ja, saam met die menige skeppings-wetenskaplikes van ons dag en Bybelgelowiges van baie eeue.
Dit het uiteindelik ook implikasies vir ons hele verstaan van die verlossings-evangelie.
Evolusie-wetenskaplikes beweer dat die fossiel-lae dwarsoor die wêreld terugdateer na honderde miljoene jare gelede. Lank voor die verskyning van die mens, het verskillende laer lewensvorme ontwikkel uit mekaar na hoër lewensvorme, en was daar dus reeds dood, bloedvergieting, siekte, dorings en lyding.
Vir Adam het God egter gesê: As jy ongehoorsaam is en sondig, sal jy sekerlik sterwe... Dood het dus eers ingetree na die skepping en sondeval. Vir die Bybel vind hierdie verskynsels net een enkele oorsaak, nl die sonde.
Die dood kon dus nie (miljoene jare) voor die sondeval bestaan nie.
Net so het Jesus se kruisdood nie daarsonder enige rede of sin of hoop vir sondaars nie.

Ken Ham sê ten regte : "Hierdie idee toon 'n foutiewe benadering tot die Woord van God - asof dit geïnterpreteer kan word op die basis van feilbare teorieë van sondige mense." (p1) *



* Hierdie boekie, Six days or millions of years?, is uitgegee deur Answers in Genesis (www.AnswersInGenesis.org) en dien as basis van hierdie bespreking. Ek vertrou hiermee dat dit duidelik sal word hoe maklik verkrygbaar en beskikbaar antwoorde is op ons vrae en hoe onnodig dit is om oningeligte of eensydige menings te hê of te onderskryf.

Die ystydperk – miljoene jare gelede?

Meline se vraag was aanvanklik : "Hoe pas 'dinosaurs' en iets soos die 'ice age' in God se skepping in as dit miljoene jare gelede was?" Ek het eers geantwoord met algemene riglyne om as raamwerk te dien by die benadering van sulke soort vrae - veral met die oog daarop om ons kinders te begelei in die vind van antwoorde. Toe het ek die vraag oor dinosaurusse beantwoord, en ingegaan op die miljoene jare/lang tydperke-teorie. Vandag wil ek die Ystydperk van nader beskou, en vertrou dat hierdie bespreking lig sal werp op die probleem. * 

Wanneer ons antwoorde soek oor die verlede, word ons gelei deur ons voorveronderstelde wêreld-beeld, soos wat ek reeds vroeër verduidelik het. 

Vanuit 'n Bybelse wêreldbeeld, kry ons bv ons antwoorde deurdat ons vra wie daar in die verlede teenwoordig was. Dus soek ons die antwoord by die Skepper, wat teenwoordig was toe die dinge in die verre verlede plaasgevind het. In sy Woord, wat nogal begin met die woorde: “In die begin het God…”, vind ons 'n magdom wenke en aanduidings en direkte uitsprake wat ons lei na antwoorde oor die verlede, ook vir die hede en die toekoms. Vergelyk byvoorbeeld die verwysings na iets soos 'n Ystydperk in die antieke boek van Job (37:9-10, 38:22&23,29-30).

In 'n sekulêre wêreldbeeld,daarenteen, word antwoorde gesoek vanuit ander uitgangspunte. So formuleer die Evolusionistiese wêreldbeeld sy geloof in waarnemimgs in die hede, as die sleutel tot die verlede. Verder verklaar die Evolusie-teorie alle waarneembare verskynsels vanuit 'n geloofs-aanname in lang tydperke, nl miljoene en biljoene jare. Die (laaste) Ystydperk het vervolgens vir evolusioniste 2 miljoen jaar gelede begin, en omtrent 11,000 jaar gelede geëindig. Maar die teorie aanvaar dat daar baie meer afwisselende ystydperke was, elke ongeveer 20-30 miljoen jaar. 'n Aanneembare verklaring daarvoor, bly hulle egter ontwyk. 

Wat is die noodsaaklike bestanddele vir 'n Ystydperk? 

Daar moet ten minste 2 komponente wees vir so 'n verskynsel om tot stand te kom : 
KOUE en WATER/VOG. 
Om net koeler lug te hê, is nie genoeg nie. Daar moet ook genoeg vog in die lug wees om ys-lae te vorm en in stand te hou. Dus, om 'n Ystydperk te hê, moet daar 'n manier wees om baie water uit die see in die lug en op die land te kry, in koue temperature, wanneer verdamping van vog juis onwaarskynlik en selfs onmoontlik is. 

Gevolglik is die oorsaak van die Ystydperk 'n misterie vir die Evolusioniste. Hierdie teorie kan wel 'n koeler aarde verklaar, maar dit gee minder verdamping en vog in die lug, wat nie 'n Ystydperk tot gevolg kan hê nie.  Globale verkoeling is nie 'n genoegsame oorsaak nie, want dan sou daar minder verdamping wees en dus ook minder sneeu.

Die probleemvraag bly dus : “Hoe is dit moontlik om albei gelyktydig te hê : 
'n koue klimaat en baie verdamping?”

'n Meer waarskynlike antwoord kom van die kant van Skeppings-wetenskaplikes. 
As 'n na-spel van die Groot Vloed, of Noag se vloed, toe al die fonteine van die groot dieptes oopgebreek het, moes baie warm water en lawa waarskynlik direk in die see gevloei het. Die gevolg hiervan was dat die baie warmer oseane (30°C) baie meer verdamping veroorsaak het. Terselfdertyd was daar groot hoeveelhede vulkaniese as en gasse in die lug na die Vloed, nadat die aardkors oopgebreek het. Hierdie aërosol in die atmosfeer het die sonverwarming op die aarde geblokkeer, asook sonstrale teruggekaats in die ruimte. So het die Vloed die kombinasie geproduseer van 
1. Baie verdamping vanaf die verwarmde oseane en 
2. 'n koue kontinentale klimaat agv die vulkaniese sonblok. 
Dit sou die toename in sneeu oor die kontinente kon veroorsaak. Wanneer sneeu vinniger val as smelt, bou yslae op. Waarskynlik het dit oor 'n paar eeue so voortgeduur.

Met hierdie waarskynlike verskynsels net na die Vloed, is dit moontlik om albei hierdie elemente gelyktydig te vind en te verklaar. Met warm water uit die onderaardse dieptes wat meng met die voor-Vloedse oseaan-water, word die oseane baie warmer as vandag. Baie meer verdamping vind plaas wat baie meer vog in die lug beskikbaar stel vir storms. So word sneeu en ys by middel- en hoë-breedtegrade gegenereer, naby die ontwikkelende ys-lae. Die as en gasse gee die nodige verkoeling van die somers. Al hierdie verskynsels tegelyk teen die einde van die Vloed, moes ‘soos 'n gelaaide geweer gewees het waarvan die sneller sonder uitstel getrek moes word – die Ystydperk moes eenvoudig net begin’.(Mike Oard)

Daar is sterk bewyse vir ys en sneeu wat na die Vloed meeste van Kanada en Noordelike VSA, Noord-westelike Eurasië, Groenland en Antarktika bedek het.

Nog 'n interessante verskynsel van die Ystydperk, is die sogenaamde Neanderdal-mense. Hulle is bekend vir hulle geboë, aapagtige voorkoms. Hierdie mense het naby die rand van die ysveld in Wes-Europa gewoon tydens die Ystydperk. Die donker, koue en klam klimaat van die landstreek in daardie betrokke tyd, het veroorsaak dat hulle gebrekkige blootstelling aan sonlig en gevolglike vit D-sintese gehad het – noodsaaklik vir normale beenontwikkeling.

Uiteindelik het die oseane geleidelik afgekoel (tot 10°C ) met gevolglike verminderde verdamping en verminderde sneeu-neerslae. Terselfdertyd het die gasse en as stelselmatig uit die atmosfeer beweeg en gaan lê, en is meer sonlig deurgelaat. Die gevolg van hierdie proses is dat yslae kon begin smelt – waarskynlik vanaf ongeveer 500 jaar na die Vloed. 
Groot mere het so begin ontstaan, met tydelike natuurlike ysdamme daarin. Maar wanneer hierdie damme uiteindelik begin kraak, moes die mere deurbreek met massa’s water wat geweldige destruktiewe krag moes uitoefen. Wanneer die sneeusmelting dus vinnig genoeg plaasvind, kan die riviere wat hierdie yslae dreineer, in vloed gaan en katastrofes in lokale gebiede veroorsaak.
Daar is sterk aanduidings dat van hierdie meer lokale katastrofes na die wêreldwye Vloed, na alle waarskynlikheid sekere groot soorte soogdiere, soos die mammoete, uitgewis het. Waarkynlik het dit ongeveer 700 jaar na die Vloed plaasgevind, wat as die einde van die Ystydperk gereken word (4000 jr gelede). 

Terwyl evolusioniste glo dat daar baie ystydperke was, meen Skeppings-wetenskaplikes dat dit meer waarskynlik is dat daar kom- en gaan-siklusse was, as gevolg van hierdie periodieke lokale oorstromings en katastrofes, binne 'n enkele Ystydperk.

Afkoeling van die oseane het steeds plaasgevind tot by die gemiddelde 4°C wat vandag gemeet word. Die uitwerking van die Ystydperk beleef ons nog steeds in terme van die reuse-ysvelde van Antarktika en Groenland, die Alpynse en Andesgebergte-gletsers en gletser-sedimente en -landvorme, bv in Nieu-Suid-Wallis se Sneeuberge en Tasmanië, wat herinner aan die werking van ys. 

Vraag : "Hoe pas 'dinosaurs' en iets soos die 'ice age' in God se skepping in as dit miljoene jare gelede was?"
Antwoord : Dit het nie miljoene jare gelede bestaan nie, en pas perfek in God se skepping in in 'n jong aarde-model. 
OF 
Jy glo dat God nie geskep het nie en dat Evolusie oor lang tydperke so 'n verskynsel laat ontstaan het, sonder dat dit verklaarbaar is. 


* Ek verwys net weer na die bronne aangegee in die aflewering van die post van 31 Augustus, wat hier gebruik is, asook die boek : Antwoorde oor die Skepping/Answers in Genesis, uitgegee deur CMI.

Dapper Klein Pelgrim

Die blog-praatjie van 13 Augustus het ek afgesluit met die vraag : Word die plek van ons pyn en stryd gebruik as 'n terrein waar die krag en lewe-gewende geur van Jesus vertoon en versprei word?

Baie van ons mag dalk dink dis net 'n intellektuele spel van mooi-klinkende woorde - 'n teorie wat nie grondvat in die werklikheid nie. Ek glo dit is 'n saak wat in die praktyk geïmplimenteer kán word.

Is dit maklik? Nee.

Is daar 'n algemene 'resep' wat vir almal geld? Nee.

Maar wanneer ons die beginsel snap, kan ons dit begin oefen en toepas in ons eie verskillende situasies en uitdagings. Daarom is dit goed om die beginsel van 'n saak te deurdink en te formuleer. Maar om daar op te hou, help niks. Beginsels en algemene waarhede is bedoel om neerslag te vind in die praktyk van ons lewe. Dan word ons geloof, in Jakobus se terminologie, lewendig, en bly dit nie 'n lyk in lippetaal toegewikkel soos in 'n doodskleed nie. Daarom is die TOEPASSING (Engels 'application') van beginsels so belangrik, dat ons dit nie genoeg kan beklemtoon nie.

Die Puritein, John Owen, het dit so gestel, en ek vertaal dit vry en interpreterend : 

 'Ons sukkel om met vreugde en vryheid ons lewensstyl te stileer volgens Bybelse voorskrifte. 

En dit nie as gevolg van te min onderrig oor en kennis van 

belangrike beginsels oor onsself en oor God. nie, 

maar as gevolg van 'n gebrek aan noukeurige 

nadenke oor en toepassing van 

daardie waarhede.'

"Hoe?" 
Dis 'n moeilike en seker die mees gebruikte woordjie op ons tong, van die oomblik af dat ons kan begin praat. Hóé gebeur dit? Hóé omskep ek die terrein van neerlaag in 'n terrein van oorwinning en 'n sinvolle lewe?

Ek wil, aan die hand van 'n ware verhaal, 'n antwoord op hierdie vraag probeer illustreer.

Sy's my vriendin vir baie jare al. Ons het menige winters en lentes van ons persoonlike lewe asook ons ervarings met God gedeel. My man sê ons is 'bloedsusters', en omdat sy met haar kenmerkende erns alles geestelik interpreteer, glo sy vas dis die waarheid. "Ons is met mekaar verbind deur die bloed van die Here Jesus", meen sy, en daarmee is ons vriendskap verseël.

Sy het die mooi naam van Marianne.

Dit is 'n vroeg-Saterdagmiddag in die hoog-somer van 2009, toe sy die oproep kry wat geen ma wil ontvang nie. Haar 35-jarige seun het gras gesny by sy huis in 'n ander provinsie, toe die massiewe hartaanval hom sonder seremonie en in 'n oomblik wegneem...

Hoe is dit moontlik? Sy hoor nog sy stem vier dae tevore, toe hy met 'n werksbesoek in hulle stad vir laas nog by haar gekuier het vir 'n paar dae : 

"Ma, die oes in my huis is ryp. Wil julle nie oorweeg om na ons kontrei toe te trek sodat my kinders die voorreg kan hê om deur hulle ouma geleer te word nie?" 

Sy stem is pleitend en dringend, want hy begin verstaan hoe vinnig kinders kan grootword en hoe kosbaar die kombinasie van ervaringskennis en die liefde van 'n ouma vir hulle kan wees. Sy verduidelik hoe graag sy dit sou wou doen, maar hoe prakties onmoontlik dit op daardie stadium vir hulle is. En toe hulle groet - wat nou sy afskeidswoorde blyk te wees - weer vir oulaas : 

"Onthou, die oes is groot en dis ryp..."

En nou hier, telefoon in die hand, weerklink dit nog helder in haar. Met 'n onwerklikheid wat moeilik verteer kan word in hierdie oomblikke, beweeg sy skielik na die wêreld van tot nog toe ongekende pyn en rou smart. Haar hart breek in duisend stukkies.

Maar daar is nie nou kans of krag om kieskeurig en uitsoekerig te wees oor wat die gebroke kleipot vrystel nie. Reserwes wat oor lang jare moeitevol bymekaargemaak is, genade wat sorgvuldig van dag tot dag met die krag van die Heilige Gees ontvang en gedeponeer is en word, is al waarop sy nou kan terugval. 'n Lang, moeitevolle proses van treur, verlange en verlies-aanvaarding volg. In die stryd om te leer om sonder hom sinvol verder te leef, besef sy een ding : sy het 'n taak. Sy kan nie gaan lê nie. Sy moet sy dood laat TEL vir hulle wat nog lewe, en vir hulle wat sy lewe voortsit. Sy sal bid oor sy laaste versoek. Kan dit 'n opdrag word tot bereiking van veel meer kinders as net haar eie kleinkinders? Die oes is voorwaar groot, en ryp; die arbeiders maar min.

En so word haar smart die brandstof wat elke uitdaging in hierdie beproewende tyd aanspoor tot oplossings en aktiewe, sinvolle arbeid - vir Hom en vir hulle...
Vandag het sy reeds 'n paar boeke die lig laat sien, opgedra aan haar kinders en kleinkinders, en deur hulle aan al ons kinders.**

1. Sy het die Engelse klassieke verhaal van John Bunyan, deur Helen Taylor verwerk vir kinders, nl Little Pilgrim's Progress,

vertaal in die pragtigste Afrikaans : Die Klein Pelgrim se Reis.
Dit sluit die twee boeke/dele in van die onderskeidelike reise van die seun, Kleinchristen, en van die dogter, Christiana.

                                                                                                 Voorblad                                                                            

Agterblad                                                                          

2. Later word 'n gepaardgaande Inkleurboek uitgegee :

Agterblad    en  
                      Voorblad

3. Bybellesse vir kinders volg stuksgewys :

Sy het reekse preke begin deurwerk en dit toe vir kinders verwerk in 'n Bybelles-formaat, nl Arbeiders vir die Oes.
Dit is volkleur werkboeke, geskik vir persoonlike stiltetyd of huisgodsdiens of informele onderrig deur ouers of onderwysers of grootouers... noem maar op.

Nr 1                                                                                                                                Nr 2
                     en    
        agterblad (onder)
                    

                                           

Sy werk steeds onverpoosd aan die opvolg hiervan, 
asook aan die vertaling van 'n gids vir volwassenes by die gebruik van Klein Pelgrim. Haar gebed is dat God sy waarheid sal vaslê in hulle wat met een van die boeke en dus ook met die Bybel besig is; en dat hulle nie net sal kom tot geloof in en liefde vir die Here Jesus nie, maar ook hulle lewens sal wy aan die goeie dade wat Hy vir hulle bestem het.

En in die verskyning van elke nuwe uitgawe, sien sy die sin, en vier sy die nagedagtenis, van die lewe van 'n seun wat haar vir 'n kort tydjie vooruitgegaan het na hul ewige tuiste.

Intussen het ons familie-kindertjies reeds menige vreugevolle tye spandeer rondom die avonture van Kleinchristen en Christiana, met wie hulle maklik identifiseer, en word die lesse wat hulle daar leer, deel van hulle alledaagse spel en pret.

Het sy dit reggekry? Dit lyk vir my so.
Hoe? Met die krag van God wat alles oortref en wat in ons woon, het sy gekies vir diensbaarheid en gewillige onderwerping aan die wil van Hom wat die finale seggenskap het oor ons lewe.

Sal ek en jy dit ook so kan regkry?
Hoe lyk daardie besondere plek van aanvegting in ons lewe?

Sal ons dit nie ook maar begin benut as 'n terrein waar ons verliese 'n aansporing word om wins te maak nie? Dan kan ons ook die lewe-gewende geur van Jesus begin versprei, juis daar waar dit die meeste uitgedaag word.

** NS : Bestellings kan by Marianne self geplaas word per epos : mcswanepoel@gmail.com 

Pryse is soos volg vir ten minste nog die volgende 6 maande :

Arbeider-boeke = R70 elk; 

Inkleurboek = R50; 

Die Klein Pelgrim se Reis (deel 1 en deel 2 ingesluit) = teen 'n verminderde bedrag van R85,

                                                                                       en R70 vir 10 of meer.